NC_41
ชิโน่ที่อุตส่าห์ยับยั้งชั่งใจทำเพียงแค่นอนกอดเจ้าตัวเล็กไว้มาตลอดทั้งคืนก็ไม่อดทนรออีกต่อไปเมื่อสิ่งที่ฟองต์ร้องขอเป็นสิ่งที่เบื้องลึกในใจของชิโน่เองต้องการมาตลอด
ไม่ทันไรชิโน่ก็ปลดเสื้อของคนตรงหน้าออกจนเห็นร่างกายบอบบางที่โคตรน่ารังแก ที่ถึงแม้จะเต็มไปด้วยล่องลอยบาดแผลแต่มันกลับทำให้เจ้าของ ของมันดูเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก
“อื้อออออพี่...” ร่างเล็กได้แต่ดิ้นพล่านยามที่มือหนาลูบไร้ไปตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกายด้วยความแผ่วเบาเพราะกลัวจะทำให้เจ็บ
สัมผัสแปลกใหม่ที่ฟองต์พึ่งเคยได้รับทำให้ทั้งร่างสั่นสะท้านไปหมด ไม่ได้สั่นเพราะความตื่นกลัว แต่เป็นการสั่นที่กระสันอยาก อยากให้เขาสัมผัสตัวเองให้มากยิ่งกว่านี้
การกัดเพิ่มแต่งแต้มสีกุหลาบเพื่อลบรอยมลทินออกไปของชิโน่ที่ทำให้คนตัวเล็กร้องครางในลำคอ
ชิโน่มองผลงานตัวเองอย่างพึงพอใจก่อนที่เปลี่ยนเป้าหมายมาที่แต้มดอกไม้สีสวยที่กลางอกทั้งสองที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามการหายใจที่ดูยังไงก็เหมือนกำลังยั่วยวนให้คนที่มองมันลงไปลองลิ้มชิมน้ำหวานของดอกไม้ต้องห้าม
“พี่ชิโน่...ตรงนั้นมัน” ร่างเล็กถึงกับเบิกตากว้างมือความชื้นสัมผัสกับจุดอ่อนไว้กลางอก ยามที่ลิ้นร้อนตวัดไปมา ฟองต์ก็ทำได้เพียงกำเส้นผมของอีกฝ่ายแน่น ใบหน้าเรียวแหงนขึ้น ปากเล็กถึงกับเผยอน้อย ๆ เพื่อระบายความเสียวซ่านที่กำลังได้รับ
“น่ารักเป็นบ้า” ท่าทางที่ชิโน่ว่าเสียงพร่าตอนที่เงยหน้าดูผลงาน ก่อนที่จะจะครอบครองยอดดอกสีสวยสลับไปมาทั้งสองข้าง และดุนลิ้นสะกิดเบา ๆ การกระทำที่เล่นเขาคนใต้ร่างดิ้นผล่านและเผลอแอ่นอกเข้าหาราวกับเรียกร้องให้สัมผัสมันมากกว่านี้
“อื้อออ พี่ อย่า...อย่าแกล้ง มัน อึก เสียว”
ฟึ่บ
“อึ้ก” แต่ในขนาดที่คนตัวเล็กกำลังสนใจสัมผัสด้านบน คนด้านบนก็สอดมือเข้าไปใต้กางเกงตัวหลวม สัมผัสเข้าที่ส่วนอ่อนไหวของร่างกายเล็กที่กำลังพองตัวขึ้นเรื่อย ๆ การกระทำที่ทำให้อองฟองต์ ถึงกับลมหายใจสะดุดเบิกตากว้าง ทั้งร่างสั่นระริก และยามที่ชิโน่ลูบไล้แก่นกายน่ารักไปมาร่างเล็ก็แทบจะบิดกายเร่า ๆ เพราะความกระสันเสียว
ท่าทางที่คนกระทำมองมาด้วยนัยน์ตาวาววับเลียริมฝีปากตัวเองเบา ๆ และปลดกางเกงออกโยนมันไปที่ปลายเตียง แล้วยืดตัวตัวขึ้นมองส่วนนั่นตาลุกวาว ส่วนฟองต์ที่ทนสายตาหื่นกระหายของคนพี่ที่มองสำรวจร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองไม่ไหวก็ทำได้แค่เอียงคอหลบเพราะความเขินอาย
แต่มันก็แทบจะมลายหายไปสิ้นเมื่อชิโน่เร่งเร้าจังหวะหนัก ขึ้นและเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งชิโน่หยอกเย้ากับแก่นกายน่ารักมากเท่าไหร่ ฟองต์ก็ยิ่งทนไม่ไหวตาใสที่คลอไปด้วยหยาดน้ำ ทั้งหมดทั้งมวลมันยิ่งทำให้ฟองต์รู้สึกว่า เขาต้องการ ต้องการมากกว่านี้
“รู้สึกดีไหม” ชิโน่ถามเสียงแหบพร่า เพราะตัวเองก็เริ่มรู้สึกทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน
“อ๊า...ดี...ครับ...ผมรู้สึกดี” ความเสียวที่ทำให้ฟองต์ตอบออกไปอย่างลืมอาย ยามที่สะโพกเล็กก็เผลอตัวขยับไปตามจังหวะชักนำของคนด้านบน ภาพที่ทำให้ชิโน่ที่มองอยู่อดไม่ได้ที่จะก้มลงมาประกบจูบเพื่อให้รางวัล
รางวัลที่คนได้รับเองก็ตอบรับสัมผัสด้วยการตวัดลิ้นเล็กสู้อย่างไม่ยอมแพ้ และในตอนที่ฟองต์กำลังเพลิดเพลินไปกับรสจูบเร่าร้อน ชิโน่ก็ปล่อยมือที่กำแก่นกายเล็กออก จนคนตัวเล็กเองก็อยากร้องถามด้วยความขัดใจแต่ติดว่าริมฝีปากกำลังโดนจู่โจมอยู่
ก่อนที่ชิโน่จะเปลี่ยนเป้าหมายไปที่มาจับขาขาวและรั้งให้แยกออกกว้าง สองมือเล็กกำเสื้อด้านหลังของคนด้านบนแน่นจนแทบขาดเมื่อปลายนิ้วยาวแตะเข้าที่ส่วนคับแคบที่กำลังเต้นตุบ ๆ เพราะแรงอารมณ์
“อื้อออออ” คราวนี้คนโดนลุกล้ำส่วนอ่อนไหวถึงกับร้องลั่น แต่เสียงร้องก็โดนชิโน่ดูดกลืนมันไปจนหมด
ถึงแม้ว่าครั้งนี้ฟองต์จะเป็นคนร้องขอด้วยตนเองก็จริงแต่พอเอาเข้าจริง เจ้าตัวเองก็ยังคงเผลอตกใจอยู่ดี ความตกใจที่ในเวลาต่อมาก็โดนชิโน่กล่อมด้วยรสจูบหวาบหวามจนเจ้าตัวเล็กโอนอ่อนตามอยู่ดี จนเมื่อเจ้าตัวเล็กเผลอมือหนาก็คว้าขวดโลชั่นบริเวณหัวเตียงมาชโลมปลายนิ้วตัวเองจนชุ่มและนิ้วยาวก็ค่อย ๆ ดุนดันส่วนคับแคบเข้ามาช้าๆ จนสุดปลายนิ้ว
แต่กว่าจะเข้ามาได้ก็เล่นเอาชิโน่ลุ้นจนเหงื่อตก
“ผ่อนคลายเข้าไว้เด็กดีแล้วมันจะไม่เจ็บ” จนชิโน่ต้องผละริมฝีปากออกมาแล้วกระซิบเสียงกระเส่าข้างหู และจูบขมับชื้นเหงื่อด้วยความอ่อนโยนเพื่อให้ฟองต์ผ่อนคลายลง
“อึก เจ็บ...” ฟองต์ร้องบอกด้วยน้ำตาที่ไม่ใช่เพราะความเจ็บเพียงอย่างเดียว ถึงจะเจ็บแต่มันกลับเปี่ยมไปด้วยความต้องการเช่นกัน แต่ถึงฟองต์จะพยายามทำตัวเองให้ผ่อนคลายแค่ไหนนิ้วของชิโน่ก็เข้ามาได้เพียงสองนิ้วเท่านั้น
“คับฉิบ” ชิโน่สบทกับตัวเองทั้งที่ส่วนกลางกายเขาเองก็แข็งจนเจ็บไปหมด แต่ดูแล้วยังไงสภาพนี้มันคงเข้าไปไม่ได้แน่ ๆ เขาเองก็เริ่มหมดความอดทนแล้วเหมือนกัน
“พี่...ชิโน่...ขอโทษผมพยายามแล้วอึก” พอเห็นสีหน้าทรมานของอีกฝ่ายอองฟองต์ก็รู้สึกผิดขึ้นมาจับใจที่ทำให้ชิโน่ต้องมาทรมานแบบนี้
“ไม่เห็นมีอะไรต้องขอโทษ” แต่คนที่กำลังทรมานตอนนี้กลับหันมาพูดปลอบเขาเองด้วยน้ำเสียงทุ้ม ๆ ที่อบอุ่นไปทั้งใจ
“พี่จะเข้ามาเลยก็ได้นะ” ฟองต์จึงตัดสินใจบอกออกไปแบบที่ไม่สนผลที่จะตามมาภายหลัง
ความน่ารักที่ทำให้ชิโน่ใจเต้นไม่เป็นส่ำจนอารมณ์พุ่งทยายสูงขึ้นไปอีก
ถ้าผมทำมันจริง ๆ ด้วยสภาพอารมณ์ของผมตอนนี้มันได้แหลกคามือผมแน่ มีหวังมันจะเกลียดผมแทนไอ้สารเลวนั่นกันพอดี
“นายไม่ไหวหรอก” ชิโน่กัดฟันทน
“แต่ว่า...”
“งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน”
พึ่บ
ด้วยความที่ปวดหนึบจนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วบวกกับยังไงก็ตัดใจทำอีกฝ่ายเจ็บไม่ลง ชิโน่จึงตัดสินใจพลิกคนด้านล่างให้นอนคว่ำหน้าลง และจัดการเสื้อผ้าบนตัวออกอย่างรวดเร็ว
และโน้มตัวทาบทับลงมาจนอกแกร่งแนบไปกับแผ่นหลังเนียน ส่วนอ่อนไหวที่ตอนนี้ขยายตัวจนน่ากลัวถูไถไปมาที่แก้มก้นเล่นเอาคนด้านล่างถึงกับกลืนน้ำลาย แค่คิดว่าสิ่งนั้นต้องเข้ามาในร่างกายตัวเองเขาก็สั่นไปทั้งร่างแล้ว
ก่อนที่ชิโน่จะรั้งสะโพกขาวขึ้นมาแล้วจัดการบีบขาวทั้งสองให้แนบชิดติดกันและ
สวบ
ชิโน่ดันส่วนนั้นของตัวเองเข้ามาที่ระหว่างต้นขาของอองฟองต์แทน จนมันถูไถไปตามหน้าขา แล้วโดนแก่นกายเล็กที่เริ่มปริ่มน้ำทุกครั้งที่ขยับเข้าออก
“อึก...อาห์...ฟองต์...อืม...” ชิโน่ครางเรียกชื่อเสียงกระเส่า ลมหายใจร้อนที่รินรนข้างหูทำเอาฟองต์สั่นสะท้านไปทั้งร่าง ขนลุกซู่ไปหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า
ขณะที่ชิโนขยับเข้าออกรัวเร็ว ขึ้นฟองต์เองก็ทำตัวน่ารักด้วยการบีบขาตัวเองให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้เล่นเอา ชิโน่เองก็คว้าเข้าที่แก่นกายเล็กและออกแรงรูดรั้งไปพร้อม ๆ กัน ทำให้ตอนนี้ทั้งห้องมีแค่เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงหอบหายแข่งกันของทั้งสองคน
ลมหายใจร้อน ๆ ที่คอยกระซิบบอกว่าตัวเองรู้สึกดีแค่ไหนของชิโน่ ไหนจะอ้อมกอดอุ่นที่คอยประคองเขาอยู่ตลอด ไหนจะความอ่อนโยนที่ชิโน่ใส่ใจทุกการกระทำ ทำให้ฟองต์ลืมสิ้นแล้วทุกอย่างที่ได้เจอมาและจดจำเพียงสัมผัสร้อนแรงนี้
“ฟองต์...ฉัน...อาห์”
“พี่...อ้ะ...ผมไม่...ไหว”
คลื่นอารมณ์ของสองคนโหมกระหน่ำใส่กันพุ่งทะยานไปจนใกล้ถึงจุดหมาย ไม่นานน้ำแห่งความสุขของทั้งสองคนก็พุ่งกระฉูดออกมาผสมปนเปกันจนแยกไม่ออกว่าเป็นของใครจนเลอะระหว่างขาขาวไหลลงมาที่จนถึงหัวเข่า
ชิโน่ทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ กอดร่างเล็กที่หมดเรี่ยวแรงจวนเจียนจะหลับได้ยินแค่เสียงหอบหายใจไว้แน่น
“นี่กะจะทำให้ฉันหลงจนตายให้ได้เลยใช่ไหม” ชิโน่พึมพำข้างหูคนนอนหอบหายใจในอ้อมแขน
“แฮ่ก ๆ ” ฟองต์เองก็อยากจะเถียงกลับ แต่เรี่ยวแรงเขาเองก็แทบเหลือได้แต่คิดในใจ
“ช่างเถอะแต่รู้สึกดีชะมัดเลย”
ผมเองก็รู้สึกดีมากเหมือนกัน
อย่าลืมกลับไปคอมเม้นที่ เด็กดีนะคะ ^^
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=2064443&chapter=41
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น